Obyczajowy 1981

Architekt Andrzej Leski mieszka w „mrowiskowcu”, takim samym, jakie buduje dla innych. Jego żona Krystyna, która jest w zaawansowanej ciąży, marzy o zmianie mieszkania. Przez ściany słychać sąsiadów, rury przenoszą najrozmaitsze dźwięki, ciasnota kuchni – wszystko to czyni życie nieznośnym. Dom, jak żywa istota, budzi się rano o tej samej niemal godzinie, ruszają w miasto samochody, w mieszkaniach pozostają emeryci, dzieci i psy.

Rafał Wilczur jest bardzo dobrym chirurgiem. Pewnego dnia opuszcza go żona, zabierając ze sobą ich jedyną córkę. Wilczur upija się, zostaje uderzony w głowę i traci pamięć. Od tego czasu przez kilkanaście lat tułając się po świecie, stara się przypomnieć sobie kim jest.

Ryszard Ochódzki, zwany Misiem, ma wyjechać do Londynu. Zostaje jednak zatrzymany, bo z jego paszportu wyrwano kilka kartek. Ochódzki podejrzewa, że zrobiła to jego żona Irena, by uniemożliwić, a przynajmniej opóźnić jego wyjazd i dotrzeć do Londynu przed nim. Małżonkowie założyli bowiem przed laty konto w jednym z londyńskich banków. Odejście Ireny zmusiło ich do podzielenia posiadanych dóbr. Pieniędzmi zdeponowanymi za granicą żadne z nich nie chce się jednak dzielić z drugą stroną. Całą sumę zgarnie więc ten, kto pierwszy dotrze nad Tamizę…

Wiosna 1952 roku. W pociągu wiozącym grupę młodych uczestników ''Biegu Pokoju'' spotykają się Stefan i Radek. Na wieść, że główną nagrodą w biegu jest motocykl Jawa, Radek postanawia wziąć udział w imprezie. Organizatorom przedstawia się jako aktywista ZMP. Zostaje przyjęty. Przygotowaniami do startu kieruje ZMP-owski działacz Wrzesień. Dla niego organizacja biegu jest przede wszystkim ważnym szczeblem w karierze politycznej. Lekceważy więc ostrzeżenia fachowców dotyczące sportowej strony prestiżowej imprezy. Liczą się gromkie przemówienia, apele, hasła i dekoracje. Na przedstartowe zgrupowanie przybywają uczestnicy biegu, aktywiści ZMP, przodownicy pracy. Wielu z nich nie jest właściwie przygotowanych do morderczego wysiłku. Podczas wieczornej projekcji filmu w Nowej Hucie, Stefan potajemnie spotyka się z siostrą. Piszą list do prezydenta Bieruta, w którym proszą o pomoc w sprawie niewinnie oskarżonego ojca. Stefan chce wręczyć list na mecie. Musi więc wygrać. Już podczas pierwszego etapu okazuje się, że kilkunastokilometrowy dystans jest za trudny dla większości uczestników. Wielu odpada.

Rok 1980. Młody architekt próbuje pozostać wierny swoim zasadom, mieć czyste sumienie. Kiedy wychodzi na ulicę z transparentem, zostaje aresztowany. W areszcie wspomina swoje pierwsze projekty wykonane z grupą kolegów z branży. Za projekt osiedla mieszkaniowego wraz z otoczeniem dostali nagrodę, lecz musieli po kolei rezygnować ze wszelakich udogodnień, jak kino, żłobek, basen… Z marzeń zapalonych architektów zostaje tylko osiedle… Pozostanie przy swoich ideałach, dochowanie im wierności, dla niektórych z nich okazuje się barierą nie do pokonania. Jedni dezerterują, podejmując intratną pracę w projektowaniu willi dla notabli, a nieulegli pozostają albo bez pracy, albo imają się różnych dorywczych zajęć…

Krzysztof jest obiecującym pisarzem. Kilka lat temu wydał interesującą powieść, dzięki której zdobył rozgłos. Powstało następna książka, lecz mimo nagabywań ze strony edytora, literat wzbrania się przed jej wydaniem. Ciągle coś poprawia, ulepsza, albowiem ma to być, jego zdaniem, dzieło jego życia, „księga ksiąg”… Na przyjęciu u znajomych poznaje dziewczynę, która odprowadza go nieco „podchmielonego” do domu, tym bardziej, że popadł w konflikt z którymś z gości… Po jakimś czasie Krzysztof przeprowadza się do mieszkania Basi, ale ich pożycie nie bardzo się układa. Literat nadużywa trunków, przyprowadza do domu spotkanych jegomości… Wspólny wyjazd na Mazury zmienia ich relacje. Krzysztof przestaje pić, kończy monodram dla znajomej aktorki. Nie chce jednak zgodzić się na zamianę dwóch mieszkań na jedno większe. Kawalerka jest jego gabinetem do pracy literackie i zarazem azyle, gdzie może odizolować się od świata… Czy obiecujący literat skończy dzieło swego życia? Czy jest to może życie złudzeniami?

Serial składa się z trzech nowel, które są analizą małżeńskiego kryzysu. Magda i Marek Kieniewiczowie są w związku od 6 lat. Pierwsze gorące uczucie nieco już osłabło, a i wzajemne zainteresowanie partnerami również. Żona jest coraz bardziej poirytowana życiem "obok siebie" i postanawia odejść od męża. Marek ciągle zaabsorbowany pracą zawodową nie potrafi okazywać uczuć jak na początku ich małżeństwa, ale zależy mu na ich związku. Kiedy dochodzi do rozprawy rozwodowej mężczyzna usiłuje dojść do porozumienia. Czy Markowi uda się uratować małżeństwo?

Rok 1931, Łódź. Strajk na Śląsku, w ramach umowy dzieci ze Śląska przygarniane są przez mieszkańców Łodzi. Wanda trafia do Stańczaków, gdzie zaprzyjaźnia się z ich dziećmi. Sielanka nie trwa długo, gdyż także w Łodzi wybuchają strajki.

Dramat psychologiczny. Porucznik KBW, Stefan Madejski (Jan Frycz) tuż po wojnie walczy z bandami grasującymi w młodej socjalistycznej ojczyźnie. Jego brutalne metody budzą jednak sprzeciw nawet wśród jego zwierzchników. Miarka się przebiera kiedy młody porucznik decyduje się puścić wolno dawnego kompana z AK Mieczysława "Mikiego" Szochowskiego (Bogusław Linda), a teraz członka jednaj z band. Za to sąd wojskowy skazuje go na 15 lat więzienia. W 1956 r. nadchodzi jednak "odwilż" po śmierci Stalina i Madejski odzyskuje wolność po niemal 10 latach odsiadki. Postanawia odnaleźć tych, którzy przyczynili się do jego uwięzienia, ale czy poza goryczą coś te spotkania mu jeszcze mogą dać?