Filmy teatr, sztuka, aktor

William Szekspir ma kłopoty. Co prawda udało mu się zyskać już jako taką sławę w londyńskich teatrach i zamówienia na nowe sztuki, ale opuściła go wena twórcza. Mimo zainkasowanych kilku zaliczek na poczet dzieła "Romeo i Ethel, córka pirata" pisanie mu nie idzie, zatrzymawszy się na etapie ładnego tytułu. W dodatku wydał już pożyczone pieniądze, a wierzyciele pukają do jego drzwi. Udaje mu się zbiec do... najbliższej karczmy, ale i tu dopadają go zawiedzeni aktorzy, którym obiecał wspaniałe role. Na koniec dyrektor teatru chce nałożyć na niego areszt domowy do czasu ukończenia sztuki. Will smutki topi w winie, złorzecząc wszystkim, zwłaszcza Marlowe'owi, który jest zdecydowanie bardziej utalentowany i święci triumfy w teatrach. W takim stanie przypadkowo poznaje lady Violę, która robi na nim ogromne wrażenie. Tymczasem na próbach do "Romea ..." pojawia się nowa postać, Thomas Kent, młody, bardzo zdolny i ambitny chłopak, zwracający uwagę inteligencją i delikatną urodą. Przypomina Willowi Violę. Między innymi dlatego otrzymuje propozycję zagrania głównej roli.

Jep Gamberdella – przystojny, czarujący mężczyzna – pomimo pierwszych oznak starzenia się w pełni korzysta z miejskiego życia. Chodzi na szykowne kolacje i przyjęcia, gdzie jego bystry dowcip i przyjemne towarzystwo są zawsze mile widziane. Na tarasie jego rzymskiego apartamentu z widokiem na Koloseum, wydaje przyjęcia, na których "ludzka aparatura" rozbierana jest do naga i gdzie rozgrywana jest komedia nicości.

Greckie przysłowie mówi, że jedynie kobiety, które skąpały oczy we łzach, widzą jasno. Przysłowie to nie spełnia się jednak w przypadku Manueli. Tej nocy, gdy jej syn Esteban ginie przejechany przez samochód Manuela płacze tak długo, aż zabraknie jej łez. A mimo to, wcale nie widzi jasno; teraźniejszość i przyszłość giną w jednakowych ciemnościach. Czekając w szpitalu, czyta ostatnie linijki jakie jej syn zapisał w notesie, z którym nigdy się nie rozstawał. "Dziś rano przeszukałem pokój mojej matki i znalazłem plik zdjęć. Wszystkim brakowało połowy. Był na nich, jak sądzę, mój ojciec. Mam wrażenie, że w moim życiu brakuje tego samego kawałka. Chcę poznać mojego ojca, nie ważne kim jest i jak zachował się wobec mamy. Nikt nie może odebrać mi tego prawa..." Manuela nigdy mu nie powiedziała kim był. "Twój ojciec umarł na długo przed twoim narodzeniem" - to wszystko, co zdążył od niej usłyszeć. Przez pamięć dla swego syna Manuela opuszcza Madryt i jedzie do Barcelony odnaleźć jego ojca. Chce mu powiedzieć, że ostatnie słowa, jakie zapisał jego syn skierował właśnie do niego, chociaż wcale go nie znał. Ale najpierw musi powiedzieć ojcu, że gdy ona od niego odeszła 18 lat temu, była w ciąży, i że mieli syna, i że syn ten właśnie umarł. Musi powiedzieć mu też, że dała dziecku imię Esteban, to samo, które on, ojciec, nosił zanim przyjął imię Lola. Lola, la Pionera. Manuela jedzie do Barcelony w poszukiwaniu Loli, ojca swego syna. Poszukiwania mężczyzny o takim imieniu nie mogą okazać się łatwe. I rzeczywiście nie są.

Trzy czarownice postanawiają posadzić na tronie Lancre prawowitego króla, którego kilkanaście lat wcześniej uratowały przed zamordowaniem przez uzurpatora.