Filmy film czarno-biały, zakochanie, na podstawie powieści

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Nauczycielka Maria (Stanisława Angel-Engelówna) przeżywa burzliwy romans ze spotkanym na wczasach lekarzem Wiesławem (Kazimierz Wilamowski).

Beata ma szesnaście lat i postanawia uciec z domu. Nikt nie wie dlaczego, wydaje się, że miała wszystko, co potrzebne do szczęśliwej egzystencji. Z rozmów jej przyjaciół wyłania się jednak inny obraz tytułowej bohaterki. Brak zgody na zakłamanie świata, brutalna i niesprawiedliwa rzeczywistość oraz wrażliwość, stały się czynnikami, które zmusiły do podjęcia dramatycznej decyzji.

Trzynastoodcinkowy serial telewizyjny, którego scenariusz opiera się na trzeciej części „Trylogii” Henryka Sienkiewicza. Wyreżyserowany przez Pawła Komorowskiego serial różni się nieco obsadą niektórych ról w stosunku do powstałej w tym samym roku produkcji Jerzego Hoffmana pt. Pan Wołodyjowski. I tak w roli stolnikowej Makowieckiej zobaczymy Barbarę Krafftównę (zamiast Hanki Bielickiej), Ludwika Benoita w roli Luśni (miast Gustawa Lutkiewicza) i przede wszystkim Andrzeja Łapickiego grającego Hasslinga-Ketlinga of Elgin (u Hoffmana rolę tę powierzono Janowi Nowickiemu). Pułkownika Michała Wołodyjowskiego poznajemy w chwili, gdy po śmierci ukochanej zaszywa się on w klasztorze, gdzie planuje na medytacjach spędzić resztę życia. Ale Rzeczypospolita potrzebuje swojej „pierwszej szabli”, wierni przyjaciele, Ketling i Zagłoba postanawiają go stamtąd wydostać. Jak twierdzi sam hetman Sobieski, „bardziej Ojczyźnie jego szabla niż jego modły potrzebne”. Po przekonaniu „małego rycerza” do swoich racji hetman wysyła go do stanicy na kresach Rzeczypospolitej, zbliża się bowiem od strony dzikich pól turecka nawałnica…

Główny bohater filmu Govert Miereveld (Senne Rouffaer), tytułowy "Człowiek z ogoloną głową", jest przeciętnym nauczycielem w średnim wieku. Prowadzi na pozór szczęśliwe i ułożone życie rodzinne. Ma jednak swój sekret, zakochał się w jednej ze swoich uczennic, pięknej Fran Veenman (Beata Tyszkiewicz). Nie mogąc zaspokoić swoich uczuć, decyduje się na wielkie i nieodwracalne zmiany w swoim życiu.

Niepełnoletnia Ania (Lidia Wysocka) spotyka na spacerze Andrzeja (Witold Zacharewicz) i od razu zakochują się w sobie.

Młoda kobieta jest rozdarta między dwoma mężczyznami: ukochanym z dzieciństwa i przystojnym studentem sztuki.

Historia niespełnionej miłości Daisy Forbes (Pola Negri) do Georga Tevisa (Edmund Lowe), bratanka brytyjskiego konsula, który rezygnuje z uczuć do niej na rzecz dyplomatycznej kariery.

Hrabia Olgierd Łabiński mieszka ze swoją żoną, Magdalena Natalią, w Paryżu w pięknym pałacu. Mocno kochające się małżeństwo codziennie cytuje sobie werset z Mickiewicza: „Zawsze i wszędzie będę ja przy tobie…” Hrabina czasami wspomina o swoim adoratorze z pobytu we Florencji, Oktawiuszu de Saville, którego zaloty odrzuciła. Oktawiusz jednak nie potrafi zapomnieć o hrabinie i z tęsknoty coraz bardziej popada na zdrowiu. Wezwany medyk o sławie szarlatana proponuje Oktawiuszowi „awatar”, czyli zamianę dusz. Dzięki magicznym zaklęciom medyka dusza Oktawiusza de Saville zamienia się z duszą hrabiego. Niestety, nawet w ciele hrabiego Oktawiusz nie potrafi zdobyć Magdaleny Natalii, ponieważ nie potrafi zacytować wersetu Mickiewicza.