Filmy śmierć, biseksualizm, narkotyk

Autor bestsellerowych poradników dr Stafford Weiss jest szanowanym nestorem hollywoodzkiej dynastii. Choć zbił fortunę na doradzaniu innym, nie do końca radzi sobie z sytuacją we własnym domu. Jego żona Cristina (Olivia Williams) większość czasu poświęca karierze ich 13-letniego syna Benjiego od kilku lat mającego poważane problemy z narkotykami. Ich dorastająca córka Agatha (Mia Wasikowska), u której lekarze zdiagnozowali piromanię, zaprzyjaźnia się z Jeromem (Robert Pattinson) – młodym szoferem, któremu marzy się aktorska kariera. Czy przepustką do niej będzie romans z pacjentką Stafforda, aktorką Havaną Segrand (Julianne Moore), która od lat nie potrafi poradzić sobie ze sławą swojej zmarłej matki?

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Lato w Nowym Jorku nigdy nie było bardziej upalne niż w 1977 roku - temperatura utrzymywała się niezmiennie powyżej 40 stopni Celsjusza. Działy się wtedy rzeczy wielkie i straszne. Na miasto spadła plaga kradzieży. Yankees wygrali mistrzostwa świata w baseballu. Trwało dyskotekowe szaleństwo, eksplodował punk rock. Noce spędzano w kultowych klubach 'Studio 54' i 'Plato's Retreat'. Ale kiedy nadchodziła noc, nadchodził też strach - w Nowym Jorku pojawił się psychopata, strzelający z rewolweru kaliber 44 do przypadkowych ludzi. Morderca, nazwany przez prasę "Syn Sama" ("Son of Sam"), dokonał serii potwornych mordów. Nowy Jork ogarnęła panika. Z właściwą sobie wirtuozerią Spike Lee tworzy panoramiczny obraz wydarzeń tamtego lata - lata Sama. "Mordercze lato" pokazuje, w jaki sposób pod wpływem morderstw Syna Sama dezintegruje się życie na Bronksie, zaufanie zmienia się w strach, a przyjaciele stają się wrogami. Film opowiada prawdziwą historię. "Stare, dobre czasy" - mówi z ironią i nostalgią na początku filmu legendarny dziennikarz Jimmy Breslin, wspominając Nowy Jork 1977 r., kiedy narkotyki i przemoc były wszechobecne, a całe miasto żyło w strachu przed Synem Sama. Breslin otrzymywał listy od Syna Sama, czyli Davida Berkowitza. Zanim jednak Berkowitz został złapany, zabił 6 osób i 7 ciężko ranił.

Mężczyzna w średnim wieku postanawia odmienić swoje życie. Życie i kariera ambitnego młodego prawnika wali się w gruzy na skutek jednego błędu. Kobieta nie potrafi się pogodzić z nieczułością własnego męża. Zazdrosny biznesmen mści się na swym zdolnym pracowniku. Pełna radości życia sprzątaczka czeka na cud. Co łączy wszystkich tych ludzi? Każdy z nich szuka odpowiedzi na to samo pytanie: czym jest szczęście i jak je osiągnąć?

Młody chłopak trafia do zakładu poprawczego. Udaje mu się zaimponować szefowi gangu i zostaje przez niego zatrudniony do różnych brudnych zadań. Z przerażeniem zauważa, że bezlitosny przywódca pociąga go erotycznie. Jednak homoseksualność wśród osadzonych w poprawczaku chłopaków jest najgorszym przewinieniem.

Główny bohater, Adrian LeDuc, posiada niewielkie kino w argentyńskim Buenos Aires. Nie powodzi mu się ostatnio zbyt dobrze i trudne warunki finansowe zmuszają go do przyjęcia współlokatora. Jack Carney szybko się zadomowił i z Adrianem zawiązał bliską znajomość. Jednak wkrótce LeDuc odkrywa, że Carney go oszukał, twierdząc że pracuje w firmie komputerowej...

Thriller erotyczny rozgrywający się w plenerach południowej Francji. Sarah (Charlotte Rampling), angielska autorka kryminałów, ma na koncie serię bestsellerów, które przyniosły jej sławę i pieniądze, ale nie zaspokoiły twórczych ambicji. Jest sfrustrowana i zniechęcona. Rozmawia o tym ze swym wydawcą, Johnem (Charles Dance), a ten proponuje, by oderwała się od codzienności i wyjechała na czas pisania kolejnej książki do jego domu w Prowansji. Wraz ze zmianą miejsca akcji zmienia się też kolorystyka filmu - zgaszone, surowe barwy Londynu ustępują miejsca ciepłym, rozświetlonym kolorom Luberon, gdzie autorka odpoczywa i szybko rozpoczyna pracę nad nową powieścią. Jej spokój zostaje jednak zburzony niezapowiedzianym przyjazdem córki Johna, Julie (Ludivine Sagnier). Zuchwałe zachowanie młodej dziewczyny i jej całkowity brak jakichkolwiek zahamowań bardzo irytują Sarah, co w końcu doprowadza do wzajemnej wrogości. Im dłużej jednak pisarka obserwuje dziewczynę, tym bardziej jest jej ciekawa. A ciekawość podsyca wyobraźnię, wyzwala seksualne sny i marzenia...