Filmy łza, wolność

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Akcja filmu rozpoczyna się wiosną 1794 r. W rewolucyjnej Francji szaleje terror. Billaud Varenne oskarża Dantona i jego przyjaciół o działalność kontrrewolucyjną. Robespierre nie zgadza się wprawdzie na sądzenie Dantona, ale inni członkowie Komitetu przytaczają wciąż nowe argumenty przeciwko niemu. Jednocześnie dochodzi do konfiskaty redagowanej przez Desmoulinsa gazety dantonistów „Vieux Cordelier”. Wkrótce Danton otrzymuje poufne ostrzeżenie, że rząd nosi się z zamiarem aresztowania go. Z inicjatywy Robespierre'a dochodzi do spotkania obu przywódców, ale nie udaje im się osiągnąć porozumienia. W Komitecie Ocalenia Robespierre domaga się aresztowania Dantona. Nalega, by nastąpiło to szybko, gdyż czas pracuje na korzyść jego przeciwnika, który może w ciągu paru dni zmobilizować przeciw rządowi armię. Na podstawie raportu Saint-Juste'a zostaje przygotowana lista osób do aresztowania.

Julie traci w wypadku samochodowym męża, Patrica, wybitnego kompozytora oraz córeczkę Annę. Julie zaczyna nowe życie, anonimowe i niezależne, świadomie odrywając się od wszystkiego tego, czego miała niegdyś pod dostatkiem. Pewna dziennikarka podejrzewa, że Julie jest autorką dzieła swego męża; Julie zaprzecza, być może zbyt kategorycznie. Olivier, młody asystent Patrica, od dawna kocha Julie. Aby wyrwać ją z odosobnienia decyduje się na skończenie "Koncertu dla Europy", dzieła niedokończonego w wyniku śmierci kompozytora. Krok po kroku towarzyszy Julie w jej wysiłkach unikania zasadzek, które zagrażają jej wolności...

Tytułowym bohaterem filmu jest Django (Jamie Foxx), wyzwolony czarnoskóry niewolnik, który pod skrzydłami niemieckiego dentysty Schultza uczy się fachu łowcy nagród. We dwóch wyprawią się po żonę Django, która jest niewolnicą bezwzględnego plantatora Calvina Candie (Leonardo DiCaprio).

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Evelyn Salt (Angelina Jolie) jest oficerem CIA, która przysięgała z honorem wypełniać służbę swemu krajowi. Kiedy zostaje oskarżona o bycie tajnym agentem rosyjskiego wywiadu, Salt musi uciekać ratując swoje życie oraz męża, jednocześnie starając oczyścić się z zarzutów i udowodnić, że jest patriotką.

Sophie Scholl była niemiecką studentką, która razem ze swoim bratem Hansem i kilkoma innymi studentami założyła grupę konspiracyjną o nazwie „Biała Róża”. Organizacja ta sprzeciwiała się reżimowi hitlerowskiemu. Historia opowiedziana w filmie koncentruje się na wydarzeniach, które rozegrały się pomiędzy 17 a 22 lutego 1943 roku. Wtedy to Sophie i jej brat Hans zostali aresztowani przez Gestapo.

Akcja rozgrywa się w kwietniu 1671 roku na dworze księcia Conté. Książę szykuje się na przyjazd króla Ludwika XIV i jego wersalskiego dworu na zamek w Chantilly. Wiele sobie po tej wizycie obiecuje. Jednak ma tylko trzy dni, by olśnić króla i zdobyć jego przychylność. Osoba oddelegowaną do urządzenia przyjęcia jest Francois Vatel.

Nominowany do Oscara kanadyjski film, wyreżyserowany przez urodzoną w Indiach reżyserkę Deepę Mehtę, porusza tematykę hinduskiej obyczajowości, a szczególnie życia wdów po śmierci mężów oraz aranżowanych małżeństw małych dziewczynek i starszych mężczyzn. Chociaż akcja filmu ulokowana została w 1938 roku, to właściwie do dzisiaj w Indiach takie śluby są normą. Co gorsza, gdy umiera małżonek, wdowa, niezależnie od wieku, zgodnie z zasadami religii i obyczajem winna spędzić resztę życia w aśramie dla wdów. W tej formie przytułku ma pokutować za swoje grzechy z poprzedniego życia, które – wg wierzeń – wpłynęły na śmierć męża.